ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΘΑ ΘΕΛΑ…

Ένα καράβι θα ΄θελα φίλοι μου  ν΄ αρματώσω

Τους άχρηστους πολιτικούς κει μέσα να φορτώσω

Να τους φουντάρω στα βαθιά, μήπως γλυτώσ’ η Ελλάδα

Γιατί την καταντήσανε, τσινιάρικη φοράδα

Οι κάλπες τους εβάλανε μες το μυαλό αέρα

Τους το φουσκώσανε καλά και λεν την νύχτα μέρα

Κύμα απεργίας πλάκωσε ,όμως αυτοί… χαμπάρι

Μας γράψαν όλους στο δεξί κι αριστερό παπάρι

 όσοι πιστέψανε σ αυτούς και τσ’έριξαν την ψήφο

Χτυπάνε το κεφάλι τους ν΄ ανοίξουνε στον τοίχο

Έχουνε πέσει αλίμονο στην μάσα στην μαρχάλα

Και τον λαό τον άμοιρο τον έχουν στην τρεχάλα

Πεινάμε τους φωνάζουμε δεν έχουμε να φάμε

Κι εκείνοι…. αισιόδοξα το μέλλον νταγιαντάνε

Για μιαν Ελλάδα μας μιλούν οπού χει  ευημερία

Κι εμείς με στόμα ανοιχτό γεμάτο απορία

Κοιτάμ’ ένας τον άλλονε – τι λένε τα λαμόγια;;;-

Με θράσος ξεστομίζουνε παχιά, γελοία λόγια

Χωρίς αιδώ ασύστολα ψευτιές μας αραδιάζουν

Και μες την τσέπη μας βαθιά, το χέρι τους το βάζουν

Νόμους ψηφίζουν στη βουλή, στο πόδι, κι όποιος κάτσει

Και στην ΔΕΗ μας χώσανε, το νέο τα χαράτσι

Αυτός που ‘φαγε τα πολλά κι έγινε σαν βαρέλι

Και δεν μπορεί τα δάχτυλα να βγάλει απ’ το μέλι,

«όλοι μαζί τα φάγαμε», μας πέταξε στην μούρη

Μόνο που διάλεξε γκουρμέ, για μας δροσάτ’ αγγούρι

Γι αυτό και σας παρακαλώ πατρίδα αν πονάμε

Ένα χεράκ’ ας βάλουμε στον πάτο να τους πάμε
ΤΡΑΓΟΥΔΙ- ΜΟΥΣΙΚΗ  ΛΕΝΑ ΙΩΑΝΝΟΥ