Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2013

ΕΛΑ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ....(ΣΤΙΧΟΣ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΠΟΙΗΣΗ)

Σήμερα είμαστε οι δυό μας εαυτέ μου θα σε κερνάω και θα με κερνάς κι εσύ μιας και δεν έχουμε κανένανε κοντά μας ένα εβίβα, στην υγειά μας να μας πει  Εγώ και σύ μαζί θα βγάλουμε την νύχτα και αντε φίλε στην υγεία σου θα μου λες και μη νομίζεις πως δεν ειμ' ευτυχισμένος και μη σε δω ποτέ για μένανε να κλαις Έλα να ρίξουμε δυό βόλτες ζαλισμένοι να τραγουδήσουμε του έρωτα σκοπό κι ασε να νιώθει η ψυχή μου προδομένη εγώ μονάχα ένα ξέρω να σου πω όλοι αυτοί που λένε ότι αγαπάνε ξέρουνε τι θα πει αγάπη στη ζωή? όμορφα λόγια που από τα χείλη σκάνε κι έχουν πετάξει μέχρι να ρθει το πρωί Ρ. φέρε ν' ανοίξουμε σαμπάνια, τζιν ή βότκα να πιούμ' οι δυό μας να μεθύσουμε παρέα εσύ να λες,- αει ντε- κι εγώ να σε πιστεύω πως όλα μέσα στην ζωή είναι ωραία Ντόρα Μανατάκη

ΑΧ ΒΡΕ ΑΚΗ....

Τον λέγανε Χαράλαμπο απ το Μοναστηράκι χαιδευτικά γουστάριζε να τον φωνάζουν Άκη είχε φίλους καρντασίνια,του Ψειρρή όλα τα σαίνια Τα χρόνια τα επόμενα,γνώρισε μια γκόμενα γναικάρα πρώτο μπόι, τσαλιμάτη απο σόι Το παίζανε στο κυριλέ, με το μελανουράκι κι απο τα στέκια του Ψειρρή, τραβήξαν Κολωνάκι Φιρμάτα γύρευε η μαντάμ λούσα για να ναι tredy μα το πολύ χαράτσωμα έφαγε τον αφέντη Όταν η τσέπη άδειασε, αυτή του είπε buy κι έψαξε άλλο κόκορα να βρει για να μαδάει Κι ο Χαραλάμπης γύρισε σαν την βρεμένη γάτα κι φίλοι του του είπανε σαν μάθαν τα μαντάτα Αχ! βρε Άκη... Αχ! βρε Άκη σ έριξε το γκομενάκι και την έφαγες την φόλα, κι άδειασε η πορτοφόλα γύρισες με άδεια χέρια στα παλά σου τα λημέρια μα οι φίλοι π αγαπάνε ξέρουνε και συγχωράνε... Ντόρα Μανατάκη

ΔΥΟ ΚΟΡΜΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΑΝ ΕΝΑ

 Αχ! μου στησε ο έρωτας καρτέρι τα βέλη του με βρήκαν στην καρδιά και έγινες εσύ δικό μου ταίρι κι έδιωξες της ψυχής την παγωνιά R. Δυό κορμιά που γίναν ένα δυο λαμπάδες μια φωτιά δεν θα αφήσουμε αγαπη μου κανέναν να μας κλέψει αυτή την λάμψη απ την ματιά  κάθε μου πόνο  έκανες τραγούδι στην μοναξιά μου έβαλες φτερά άνθισα σαν της Άνοιξης λουλούδι και πέρασα απ' την πίκρα στην χαρά!!

ΧΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΑ

Λιμάνι απάγκιο Ναι μα τον Άγιο Είσαι στην χαλασιά Στο ξεροβόρι Γλυκό μου αγόρι Χάντρα μου θαλασσιά Βάζω τελεία Μελαγχολία Τώρα μια αγκαλιά Με κλείνει μέσα Σαν πριγκηπέσα Μεθάω με φιλιά Στου έρωτα τα χάδια  τώρα ζωή μου άδεια παραδόθηκα και σβήνω τα σημάδια στο παρελθόν ξεχνάω ότι προδόθηκα

ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ

Αναμμένο τσιγάρο στα χείλη   Τελευταίες ημέρες τ’ Απρίλη Μα η βροχή μου θολώνει τα μάτια για τα όνειρα που γιναν κομμάτια Αναμμένο τσιγάρο στα χείλη Πεταμένο στην άμμο κοχύλι Η ζωή, ένας δύσκολος δρόμος Και σκουπίδι ατελειωτ' ο κόσμος Σαν σκουριά που τα μάρμαρα τρώει Αργοσβήνει πικρό μοιρολόι Έχει στήσει η μιζέρια καρτέρι Γιατί αυτοί που μας βάλαν στο χέρι, Για άλλη μια τα φτερά μας τσακίσαν Γι άλλη μια στον τοίχο μας στήσαν Κι όσα ακούγαμε σαν παραμύθια Βόλια γίναν τρυπάνε τα στήθια Αναμμένο τσιγάρο στα χείλη Και το δάκρυ κυλά στο μαντήλι Μια διπλά ακονισμένη λεπίδα Έχει γίνει η κάθε ελπίδα! ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ

ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Μου βαλε ο έρωτας φτερά  για να πετάξω στην χαρά να κανω μια καινουργια αρχή να σ αγκαλιασω βρε ζωή Τώρα ένας ήλιος φωτεινός  κι ένας γαλάζιος ουρανός θα ρίξουν φως μες τις ψυχής μου το σκοτάδι θά χω δική μου όλη τη γη,  νερό θα πίνω απ την πηγή και αξημέρωτο θα είναι κάθε βράδυ Ζωή στα μάτια σε κοιτώ, τώρα με παθος δυνατο θέλω να ζήσω το παρόν το χτες έχει τελειωσει αφήνω πίσω τις σκιές τις σκοτεινες μου διαδρομές κι οτι με χει πληγώσει.