Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΛΑ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ....(ΣΤΙΧΟΣ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΠΟΙΗΣΗ)


Σήμερα είμαστε οι δυό μας εαυτέ μου
θα σε κερνάω και θα με κερνάς κι εσύ
μιας και δεν έχουμε κανένανε κοντά μας
ένα εβίβα, στην υγειά μας να μας πει 

Εγώ και σύ μαζί θα βγάλουμε την νύχτα
και αντε φίλε στην υγεία σου θα μου λες
και μη νομίζεις πως δεν ειμ' ευτυχισμένος
και μη σε δω ποτέ για μένανε να κλαις

Έλα να ρίξουμε δυό βόλτες ζαλισμένοι
να τραγουδήσουμε του έρωτα σκοπό
κι ασε να νιώθει η ψυχή μου προδομένη
εγώ μονάχα ένα ξέρω να σου πω

όλοι αυτοί που λένε ότι αγαπάνε
ξέρουνε τι θα πει αγάπη στη ζωή?
όμορφα λόγια που από τα χείλη σκάνε
κι έχουν πετάξει μέχρι να ρθει το πρωί
Ρ.
φέρε ν' ανοίξουμε σαμπάνια, τζιν ή βότκα
να πιούμ' οι δυό μας να μεθύσουμε παρέα
εσύ να λες,- αει ντε- κι εγώ να σε πιστεύω
πως όλα μέσα στην ζωή είναι ωραία
Ντόρα Μανατάκη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ

Κρεμάστηκε στα χειλη η αγάπη Και του ονείρου έσπασε η κλωστή Χάθηκε του πόθου η λαχτάρα Και  του φιλιου σου η ανάσα η ζεστή Μάδησε ο έρωτας σαν μια μαργαρίτα Και έσβησε η φλόγα του κορμιού Πήρε μακρυά τ άστέρια της η νύχτα Και η φωνή...σαν  πληγωμένου αγριμιού Φόρεσε κουρέλια η χαρά Και ματωμένο τριαντάφυλλο στο στήθος Την μοναξιά  της πέρα δώθε τριγυρνά Μέσα στο ανώνυμο το πλήθος Μίσεψε το πάθος ..., Αποχωρισμός Σαν μεταναστης που άλλαξε πατρίδα Σφάλισαν τα βλέφαρα του νου Απόφαση.....Ναι!  Χαθηκε η παρτίδα!!! ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ

ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΝ ΡΕΜΒΗ

Μενεξεδί   το χρώμα, στ’ ουρανού το μπαλκόνι Μα εγώ νιώθω μόνη  – μοναξιά που πληγώνει - Αγναντεύω το δείλι, γλυκιά μέρα τ’ Απρίλη Περιμένω η νύχτα την μορφή σου να φέρει Στων ονείρων την ρέμβη και οι δυό χέρι χέρι Να βρεθούμε και πάλι, σε γαλάζιο ακρογιάλι Ανοιξιάτικα ρόδα, μυρωδιές μέντα, δυόσμος -τι μικρός ειν’ ο κόσμος- στην ψυχή είχα φυτέψει, πριν μακριά μου σε κλέψει και σε κάνει έν’ αστέρι, κάποιου αγγέλου το χέρι!

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ο δικός μας έρωτας δεν γνώρισε παράδεισο Γκρεμιστηκε τσακιστηκε και έπεσε στην άβυσσο Ο δικός μας έρωτας δεν έπιασε λιμάνι Πάλεψε με τα κύματα την φουσκοθαλασσιά Και χάθηκε στο πέλαγος μια βροχερή νυχτιά Μην κοιτάζεις τώρα πίσω Μην προσμένεις να γυρίσω Αν ραγίσει το γυαλί Αν παγώσει το φιλί Η καρδιά αλλάζει ρότα Δεν χτύπάει όπως πρώτα