Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΚΑΠΕΛΛΟ

Την ζωή μου έχεις κάνει θάλασσα με τρικυμία
Και την τσέπη μου κουρέλι που δεν έχει μέσα μια
Με την γκρίνια σου ξυπνάω με την γκρίνια σου κοιμάμαι
Μια καλή μέρα κοντά σου, σου το λέω δεν θυμάμαι

Δεν σε θέλω δεν σε θέλω 
Είσαι αλλιώτικο καπέλο
Αχ! Αδάμ αν σ’ είχα φίλο
θα σε πλάκωνα στο ξύλο
Γιατί το φαγες το μήλο??

Με το κλάμα και τη ζήλεια, μου χεις κάψει πια την γούνα
Τη ζωή μου έχει γίνει, μια μπουνάτσα ,μια φουρτούνα
Γι αυτό φεύγω γεια χαρά σου, και θα κάνω ότι μ αρέσει
Γιατί μαζί σου το γλυκό… δεν πρόκειται να δέσει