Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

‘Εκανες  πάλι το λάθος
Και ανάστησες το πάθος
Ένα πάθος που σε καίει
Και που χρόνια τώρα κάνει
Την καρδούλα σου να κλαίει

Έκανες ξανά το λάθος
Κι αναζήτησες με πάθος
ξεχασμένες αναμνήσεις
Πάλι πίσω να γυρίσεις

Λόγια ψέυτικα και χάδια
Που αφήσαμε σημάδια
Στην ψυχή και στο κορμί σου
Για θυμήσου....

Για θυμήσου τα ξενύχτια
Σαν του έρωτα τα δίχτυα
Φυλακή σου ειχαν πλέξει
Και εσύ .....ούτε μια λέξη

Ούτε λέξη για τον πόνο
Μόνο άφηνες τον χρόνο
Με ελπίδα να κυλήσει
Κι όλες τις πληγές να κλείσει

Μα έκανες πάλι το λάθος
Και ανάστησες το πάθος
Που δεν έσβησε ποτέ...
που σου έκαιγε τα στήθια
μια γλυκοπικρή αλήθεια......


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ο δικός μας έρωτας δεν γνώρισε παράδεισο Γκρεμιστηκε τσακιστηκε και έπεσε στην άβυσσο Ο δικός μας έρωτας δεν έπιασε λιμάνι Πάλεψε με τα κύματα την φουσκοθαλασσιά Και χάθηκε στο πέλαγος μια βροχερή νυχτιά Μην κοιτάζεις τώρα πίσω Μην προσμένεις να γυρίσω Αν ραγίσει το γυαλί Αν παγώσει το φιλί Η καρδιά αλλάζει ρότα Δεν χτύπάει όπως πρώτα

ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ

Κρεμάστηκε στα χειλη η αγάπη Και του ονείρου έσπασε η κλωστή Χάθηκε του πόθου η λαχτάρα Και  του φιλιου σου η ανάσα η ζεστή Μάδησε ο έρωτας σαν μια μαργαρίτα Και έσβησε η φλόγα του κορμιού Πήρε μακρυά τ άστέρια της η νύχτα Και η φωνή...σαν  πληγωμένου αγριμιού Φόρεσε κουρέλια η χαρά Και ματωμένο τριαντάφυλλο στο στήθος Την μοναξιά  της πέρα δώθε τριγυρνά Μέσα στο ανώνυμο το πλήθος Μίσεψε το πάθος ..., Αποχωρισμός Σαν μεταναστης που άλλαξε πατρίδα Σφάλισαν τα βλέφαρα του νου Απόφαση.....Ναι!  Χαθηκε η παρτίδα!!! ΝΤΟΡΑ ΜΑΝΑΤΑΚΗ

ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΝ ΡΕΜΒΗ

Μενεξεδί   το χρώμα, στ’ ουρανού το μπαλκόνι Μα εγώ νιώθω μόνη  – μοναξιά που πληγώνει - Αγναντεύω το δείλι, γλυκιά μέρα τ’ Απρίλη Περιμένω η νύχτα την μορφή σου να φέρει Στων ονείρων την ρέμβη και οι δυό χέρι χέρι Να βρεθούμε και πάλι, σε γαλάζιο ακρογιάλι Ανοιξιάτικα ρόδα, μυρωδιές μέντα, δυόσμος -τι μικρός ειν’ ο κόσμος- στην ψυχή είχα φυτέψει, πριν μακριά μου σε κλέψει και σε κάνει έν’ αστέρι, κάποιου αγγέλου το χέρι!