Στίχοι και έμμετρος λόγος Ντόρα Μανατάκη

ΠΟΣΟ Μ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΛΙΓΟ.... Μ ' έν' αντίο στον καθρέφτη κι βροχή έξω να πέφτει αποφάσισα να φύγω ποσο μ αγαπούσες λίγο.... Άργησα να καταλάβω  οτι ήσουν ένα ψέμα πως η γλύκα των φιλιών σου δηλητήριο για μένα κι μικρές στιγμές ακόμα το νιωθα μεσα στο βλέμα όταν μ είχες  αγκαλιά σου είχαν κατι απο το ψέμα Απ τα δίχτυα μιας αγάπης μιας αγάπης προδωμένης πρέπει τώρα να ξεφύγω πόσο μ αγαπούσες λίγο... Ξέρω πως δεν θα πονέσεις ούτε πίσω μου θα τρέξεις τα φτερά μου τώρα ανοίγω πόσο μ αγαπουσες λίγο....

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΘΑ ΘΕΛΑ… Ένα καράβι θα ΄θελα φίλοι μου  ν΄ αρματώσω Τους άχρηστους πολιτικούς κει μέσα να φορτώσω Να τους φουντάρω στα βαθιά, μήπως γλυτώσ’ η Ελλάδα Γιατί την καταντήσανε, τσινιάρικη φοράδα Οι κάλπες τους εβάλανε μες το μυαλό αέρα Τους το φουσκώσανε καλά και λεν την νύχτα μέρα Κύμα απεργίας πλάκωσε ,όμως αυτοί… χαμπάρι Μας γράψαν όλους στο δεξί κι αριστερό παπάρι  όσοι πιστέψανε σ αυτούς και τσ’έριξαν την ψήφο Χτυπάνε το κεφάλι τους ν΄ ανοίξουνε στον τοίχο Έχουνε πέσει αλίμονο στην μάσα στην μαρχάλα Και τον λαό τον άμοιρο τον έχουν στην τρεχάλα Πεινάμε τους φωνάζουμε δεν έχουμε να φάμε Κι εκείνοι…. αισιόδοξα το μέλλον νταγιαντάνε Για μιαν Ελλάδα μας μιλούν οπού χει  ευημερία Κι εμείς με στόμα ανοιχτό γεμάτο απορία Κοιτάμ’ ένας τον άλλονε – τι λένε τα λαμόγια;;;- Με θράσος ξεστομίζουνε παχιά, γελοία λόγια Χωρίς αιδώ ασύστολα ψευτιές μας αραδιάζουν Και μες την τσέπη μας βαθιά, το χέρι τους το βάζουν ...

Ζωή ναυάγιο Χωρίς κουράγιο Άλλη μια νύχτα Σκιές οι ώρες  Περνούν σαν μπόρες Για καληνύχτα Στο νου η τρέλα Πλέκει κορδέλα Να φυλακίσει Καρδιάς κομμάτι  Μια αυταπάτη Που είχα ζήσει Ρ. Έρωτα ψεύτη Όλο υποσχέσεις Μ’ είχες γεμίσει Παίξαμε κι έχασα Μα ακόμα ελπίζω Πως θα γυρίσει! Έρωτα ψεύτη Ήσουν μια θύελα, μια καταιγιδα Έγω σε πίστεψα Κι  έπεσα   στην δική σου την παγίδα -------- Ντόρα Μανατάκη

Έπλυνα τον πόνο με νερό της λησμονιάς μα δεν μπορεσα να σβήσω τα σημάδια στο μυαλό μου σαν φιγούρα τριγυρνάς  και μου κάνεις αξημερωτα τα βράδυα. 'Εβαλα  βάλσαμο  επανω στην πληγή   μα ανοιχτή την βλέπω να ναι ακόμα λόγια αγάπης ξεπηδούν  απ την καρδιά λόγια που ψυθίριζε τ' ολόγλυκό σου στόμα Ίσως τον θέλω αυτόν τον πόνο να τον νιώθω σαν το μαχαιρι να γυρίζει στην πληγή μου μια συντροφιά τις κρύες νύχτες που μαι μόνη και ξεχειλίζει σαν ποτάμι η οργή μου κερί ανάβω και την φλόγα του χαιδεύω αναρωτιέμαι -αχ αληθεια τι γυρέυω- αφου τα ονειρα πια έχουν γίνει στάχτη και την ελπίδα την φυλάκισα με φράχτη πικρό στα χείλη το νερό και το ψωμάκι λες και το πότισαν το πιό πικρό φαρμάκι είσαι μια θύμηση που δεν μπορεί να σβήσει μαζί με μένα μοναχά κι αυτη θα ξεψυχίσει Ντόρα Μανατάκη

ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΦΩΤΙΑ 11 Απριλίου 2014 στις 1:17 μ.μ. Δημόσια Φίλοι Φίλοι (εξαιρούνται οι Γνωστοί) Μόνο εγώ Προσαρμογή Στενοί φίλοι Οικογένεια Δείτε όλες τις λίστες... Μοσχατου Περιοχή Athens, Greece ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΡΑ Writer skolion Μοσχατου Περιοχή Glyfáda, Greece Γνωστοί Επιστροφή Αυτή η νύχτα μόνο για σένα Αυτή η νύχτα φιλιά παθιασμένα  σε βλέπω να λιώνεις Σε μιά μου ματιά Σου δίνω φως μου τα χάδια του κόσμου Και συ αν το θέλεις τη φλόγα σου δώσ ΄ μου Να ζήσει το όνειρο Σε μια αγκαλιά Να βάλει στ΄ αστέρια φωτιά η νυχτιά μας Και όλα απόψε να γίνουν δικά μας Πάθος και χάδια Σε μια πυρκαγιά Ν’ ανάψουν σαν σπίρτο τα δύο κορμιά μας Η κάθε ανάσα κραυγή του ερωτά μας Κι ας κάνει ο πόθος Βουτιά στην καρδιά Ντόρα Μανατάκη