ΑΤΣΑΛΑΚΩΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ
Ατσαλάκωτα σεντόνια
Έχει τώρα κάποια χρόνια
Το κρεβάτι που ξαπλώναμε
Κι δύο
Φύτρωσαν άγρια χόρτα
Στης αγάπης μας την πόρτα
Στον καθρέφτη όταν έγραψες
Αντίο
Σαν παλιά φωτογραφία
Σαν θολή αγιογραφία
Ξεθωριάζει στο μυαλό μου
Η εικόνα σου
Κάθε φλόγα έχει σβήσει
Τ’ όνειρο έχει σκορπίσει
Απ τη μνήμη εξατμίστηκε
Η κολόνια σου
Κάηκε σαν το τσιγάρο
Η αγάπη μας
Έμειναν οι αναμνήσεις
Απ τα λάθη μας.
Ντόρα Μανατάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου