Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΡΔΙΑ ΑΛΗΤΙΣΣΑ

                   

Έχω καρδιά αλήτισσα
Ποτέ δεν αγαπάει
Έχω καρδιά μποέμισσα
Γουστάρει να γλεντάει

Με έναν άντρα δεν μπορεί
Φρόνιμα να καθίσει
Γι αυτό και αποφάσισε
Ελεύθερη να ζήση

Να κουμαντάρει  έμαθε
Σεκλέτια και μεράκια
να ξεχωρίζει  στη ζωή
Τους άντρες απ’ τα’ αντράκια 
Ρ.
Σε μια καρδιά μποέμισσα
Για έρωτες δεν μιλάνε
της κάνουνε τα γούστα της
και δεν παρακαλάνε





Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΝ ΡΕΜΒΗ

Μενεξεδί   το χρώμα, στ’ ουρανού το μπαλκόνι Μα εγώ νιώθω μόνη  – μοναξιά που πληγώνει - Αγναντεύω το δείλι, γλυκιά μέρα τ’ Απρίλη Περιμένω η νύχτα την μορφή σου να φέρει Στων ονείρων την ρέμβη και οι δυό χέρι χέρι Να βρεθούμε και πάλι, σε γαλάζιο ακρογιάλι Ανοιξιάτικα ρόδα, μυρωδιές μέντα, δυόσμος -τι μικρός ειν’ ο κόσμος- στην ψυχή είχα φυτέψει, πριν μακριά μου σε κλέψει και σε κάνει έν’ αστέρι, κάποιου αγγέλου το χέρι!

ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΕΝΟΧΕΣ

ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΕΝΟΧΕΣ Κρυμμένες ενοχές Δεν εχω αντοχές Να σας κρατήσω άλλο Τις νύχτες σταματώ Σαν τρένο σε σταθμό Που είδε το σινιάλο Ψάχνει η καρδιά συγνώμη Να πάρει και να δώσει Σ αυτούς εγω που πρόδωσα Και που μ έχουν προδώσει Ψάχνει λιμάνι απάνεμο Να νιώσω την γαλήνη Στης μοναξιάς μου τις στιγμές Στης σκέψης μου τη δίνη Κρυμμένες ενοχές Ζητούν ανακωχές Σπασμένος ο καθρέφτης Πληγές μου ανοιχτές Σήμερα, απ το χτές Ξέρω πως ειμ’ ο φταίχτης. Ντόρα Μανατάκη

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ο δικός μας έρωτας δεν γνώρισε παράδεισο Γκρεμιστηκε τσακιστηκε και έπεσε στην άβυσσο Ο δικός μας έρωτας δεν έπιασε λιμάνι Πάλεψε με τα κύματα την φουσκοθαλασσιά Και χάθηκε στο πέλαγος μια βροχερή νυχτιά Μην κοιτάζεις τώρα πίσω Μην προσμένεις να γυρίσω Αν ραγίσει το γυαλί Αν παγώσει το φιλί Η καρδιά αλλάζει ρότα Δεν χτύπάει όπως πρώτα